عنوان حامیان اصلی تشیع،این مذهب را در سال‌های آغازین سدهء دهم هجری در ایران رسمیت بخشند.محور اصلی این پژوهش،بررسی سابقهء تشیع در دودمان صفوی‌ است.گرایش مذهبی اجداد شیخ صفی‌الدین،مؤسس طریقت‌ صفویه،هم‌چنان در هاله‌ای از ابهام است.هم‌چنین ادعای نسب‌ سیادت و تشیع فرزندان و نوادگانش نیز همواره در مظان شک و تردید قرار داشته است. دربارهء مذهب شیخ صفی‌الدین نیز شواهد و دیدگاه‌های بسیار مغشوش و متضادی ارائه شده است؛برخی او را سنی شافعی و برخی او را شیعه مذهب دانسته‌اند.با این حال،ما می‌دانیم که‌ جانشینان شیخ صفی،صحبت از سیادت صفویان به میان آورده‌اند. این رویکرد آشکار فرزندان شیخ صفی به تشیع،ما را به این نتیجه‌ می‌رساند که وی اگر هم شیعه مذهب نبوده،عقاید و آموزه‌هایش‌ متأثر از فضای مذهبی پس از حمله مغول که به نفع تشیع و تصوف‌ و به ضرر تسنن در حال تغییر بود،چنان با عقاید و آموزه‌های شیعی‌ درآمیخت که جانشینانش به آسانی اظهار تشیع نموده و مریدانشان‌ نیز به سادگی آن را پذیرفتند.
noormags.ir