در این مقاله تطور و شکل‌گیری شعر فارسی در شبه قارهء هند بررسی‌ شده است.مقاله تأکید دارد که زبان و ادب فارسی درهند پابه‌پای زبان و ادب‌ فارسی در ایران حرکت می‌کرد و هر موجی تحولی که در اینجا بوجود می‌آمد تا آن‌ کرانه‌ها ادامه می‌یافت به گونه‌ای که در هند نیز سبک خراسانی و آذربایجانی و عراقی همپا و هماهنگ ایران زمین نفس می‌کشید. روابط ایران و هند از دوران پیش از اسلام تا عصر صفویه نیز به اختصار،در مقاله مطرح شده است و براساس منابع و مآخذی چون سفرنامه ابن بطوطه به‌ حضور ایرانیان در شبه قاره و گسترش آنان تا اندونزی حتی جزایر جاوه و سوماترا اشاره شده است.درعین‌حال،شکل‌گیری سبک هندی و نحوه‌ی‌ مهاجرت شاعران از ایرن به هند به دلیل سیاست‌های شاهان صفوی نیز در مقاله مطرح شده و ضمن آن،این نکتهء اساسی مورد بررسی و تأکید قرار گرفته‌ که عصر صفوی،دوره انحطاط شعر رسمی فارسی و در مقابل،اوجگیری شعر والای دینی است.