شاه اسماعیل صفوی در سال 709 قمری سلسله صفوی را به طور رسمی‌ بنیان گذار او رقابت شدید سیاسی-اجتماعی بین ایران و عثمانی ایجاد کرد و طی حاکمیت 822 ساله صفویان،تنش‌های متعددی میان آنان‌ رخ داد.شاه اسماعیل ابتدا بر بخش نسبتا کوچکی از خاک ایران حکم‌ می‌راند،اما به سرعت دامنه نفوذ سیاسی و معنوی خویش را گسترش داد. این گسترش مایه نگرانی دولت عثمانی گردید. در این مقاله،زمینه‌ها عوامل ایجاد تنش سیاسی-اجتماعی بین صفویه و عثمانی بررسی می‌شود.در این زمینه،پناهندگی شاه‌زاده‌ها،نقض پیمان‌ها، نامه نگاری،دخالت در قلمرو یک‌دیگر و تسلط بر راه‌ها،در ایجاد تنش و پرهیز از جنگ بین ایران و عثمانی بسیار مهم بوده است. نتیجه این مقاله می‌تواند در زمینه یک پارچگی میان قشرهای مختلف‌ اسلامی و دولت‌های آنان و پی‌آمدهای ناگوار تقابل و تنش بین مسلمانان، الگوی تاریخی مناسبی باشد تا با استفاده از آن،برای ایجاد وحدت و هم‌گرایی بین دولت‌های اسلامی،اقدامات و برنامه‌های شایسته‌ای تدبیر شود.
noormags.ir