در دورهء صفوی هیچ‌گاه بر اساس منافع مشترک و به گونه‌ای مؤثر گسترش نیافت. فرانسه در اواخر قرن شانزدهم با به قدرت رسیدن خاندان بوربون وارد سیاستهای‌ مستعمراتی شد.فرانسوی‌ها نخست کوشیدند به دریای مدیترانه نفوذ کنند و هنگامی‌ به سوی هند و ایران متمایل شدند که انگلیسی‌ها و هلندی‌ها جای پای محکمی در این‌ دو کشور داشتند.روابط فرانسه با ایران در ابتدا با فرستادن هیئتهای مذهبی در زمان‌ لوئی سیزدهم آغاز شد.شاه عباس اول به مبلغان فرانسوی آزادی مذهبی داد و این‌ مسئله به منافع تجاری در ایران نیز توجه کرد و کمپانی توانست از شاه عباس دوم‌ امتیازهای شایان توجهی بگیرد،اما نیروی دریایی فرانسه توان رقابت با نیروی دریایی‌ انگلیس و هلند را نداشت و از طرف خشی هم به دلیل مخالفت عثمانی،روابط مستحکمی ایجاد نشد.شاه سلطان حسین بسیار کوشید که از فرانسه در برابر اعراب‌ مسقط کمک بگیرد،اما فرانسوی‌ها مشغول جنگهای جانشینی اسپانیا بودند و حاضر نمی‌شدند این مهم را به عهده بگیرند؛بدین ترتیب روابط ایران و فرانسه در دورهء صفوی هیچ‌گاه بر اساس منافع مشترک و به گونه‌ای مؤثر گسترش نیافت
noormags.ir