انتشار کتاب تبیین معانی نمادین عناصر معماری اسلامی عصر صفوی

معماری عصر صفوی تکامل سبک های معماری ایرانی اسلامی سامانی، بویهی، سلجوقی ، ایلخانی و تیموری است. در این عصر معماران آثار ارزشمندی در راستای تمدن سازی صفوی در شهر های گوناگون به ویژه در مشهد مقدس و نجف اشرف و سه پایتخت صفوی تیریز، قزوین و اصفهان ساختند. میدان نقش جهان اصفهان میراثی ارزشمند از فرهنگ و تمدن ایران و اسلام است ودر برگیرنده مجموعه ای گسترده از دستاوردهای فکری و معماری و هنری است . این میراث گران بها بیانگر هویت ایرانی در عصر کمال و شکوفائی نبوغ معماری و شهرسازی ایرانی ، یعنی عصر صفوی است . دوره ای که اصفهان به عنوان پایتخت ایران به گونه ای نمادین از عظمت و بهشتی حقیقی اما زمینی تجلی یافت . از آن جایی که دوره های درخشان تمدن و فرهنگ بشری با اعتلای معماری و شهرسازی آن همراه است و معماری و شهرسازی نماد و نشانه ی اعتلای فرهنگی ملت ها به شمار می رود ، این مجموعه ی عظیم با عناصر منحصر به فردش به بیان حکمت شیعی، اندیشه ، مذهب و سیاست و هنرسازندگان خود پرداخته و نقش اندیشه ی عرفانی و فلسفی را در معماری بیان می دارد . تاکنون تحقیقات و مطالعات گسترده ای در زمینه تاریخچه و شکل گیری این میراث گرانبها صورت پذیرفته است اما نکته ای که کمتر به آن پرداخته شده است بُعد نمادین و مفهوم نهفته در سازه و تزئینات ابنیه آن می باشد ؛ هر چند تلاش هایی در این زمینه انجام شده است اما هنوز جای بررسی بیشتر برای شناخته شدن تفسیر نمادین آن ها به ویژه با حکمت شیعی وجود دارد .
در این کتاب تلاش شده تا ضمن بررسی سابقه شکل گیری هر یک از آثار میدان نقش جهان و عناصر تشکیل دهنده ی آن ، بُعد نمادین میدان نقش جهان و ارتباط نمادین عناصر تشکیل دهنده ی آن مورد بررسی قرار گیرد . تبیین نحوه ی قرار گیری چهار بنای اطراف میدان و بررسی فضای میدان ومفهوم نمادین عناصر شکل دهنده ی هر یک از آن ها به همراه بررسی مفهوم تزیینات و منشأ اندیشه ی شکل دهنده این آثار، از دیگر اهداف این کتاب می باشد؛ همچنین تلاش گردیده تا علاوه بر بیان مفاهیم نمادین این شاهکارهای هنری ، پیام معنوی اسلام شیعی در ایران دوره ی صفویه مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. علاوه براین، این کتاب دسته بندی کتیبه ها بر اساس آیات قرآنی ، کتیبه های دعایی و حدیثی وکتیبه های تاریخی و ترجمه محتوای آنان است که امکان مطالعه برای علاقمندان با دیدی متفاوت را فراهم ساخته است.
در نهایت می توان گفت جدای از بهره مندی دانشجویان دانشگاه ها و پژوهشگران علاقه مند به تاریخ تمدن ایران و اسلام ، تأثیر تبیین معانی نمادین این آثار بر صنعت گردشگری و توجه بیشتر توریسم فرهنگی به عناصر معماری عصر صفوی است و اهمیت پرداختن بدان را دو چندان نموده است. خوشبختانه امروزه نیز طیف وسیعی از گردشگران خارجی نسبت به گذشته از این شهر تاریخی و شاهکارهای آن دیدن کرده و شاید بتوان از این کتاب برای رساندن پیام فرهنگی و هویت تمدن ایرانی اسلامی و شیعی در پهنه ای گسترده از جهان بهره برد