بعد ار ضعف و زوال تیموریان در اواخر سده 9 و آغاز سده 10،انتقال کانون تحرکات سیاسی از شرق‌ به غرب و مرکز ایران،تأسیس حکومت شیعی صفوی و درگیری این دولت در دو قسمت غرب با عثمانیان و شرق با ازبکان،نحوه نگارش مورخان نز تغییر یافت.ویژگی مهم آثار این دوره،تسلط اندیشه‌ و فکر شعیی بود.بیشتر مورخان خط و زبان فارسی را نیز برگزیدند.تعداد آثار زیاد شد اما دیگر تحلیل‌ تاریخی در کار نبود فقط توصیف و تشریح بود.از جمله این منابع،کتب رجالی است که در این دوره از جمله کتاب‌های مهم به شمار می‌رود.از نظر نگارنده کتابهای رجالی به چند دسته تقسیم می‌شود:1- کتاب‌های که فقط جنبه رجالی دارند و در این گونه کتاب‌ها،فقط شرح احوال و آثار بزرگان مطرح می‌ شود.2-کتاب‌هایی که از نظر تاریخی مهم هستند اما در این کتاب‌ها،چند فصل-هرچند کوتاه-به‌ علم رجال پرداخته شده است
Noormags.ir.