در تاریخ ایران، بعد از سقوط ساسانیان وحدت ملی که به دنبال مذهب رسمی شکل گرفته بود، از بین رفت. تلاش حکومت های ایجاد شده در ایران از قرن اول تا نهم ه ق در این زمینه بی نتیجه ماند. از لحاظ مذهبی در این دوره، شیعیان در اقلیت بودند و بین آن ها تعامل جدی برقرار نبود. با توجه به اینکه مذهب از عناصر مهم و اساسی در شکل گیری وحدت و هویت ملت ها است و بیشتر مردم ایران نسبت به مذهب شیعه دوازده امامی آگاهی جمعی و تعلق خاطر داشتند، شاه اسماعیل توانست اساس وحدت ملی را بر پایه محکم مذهب بنا نهد. وی با رسمیت دادن به تشیع در ایران، نه تنها سراسر کشور ایران را تحت یک حکومت درآورد، بلکه اکثر مردم ایران را از نظر مذهبی با هم متحد کرد. این نوشتار بر آن است تا نقش شیعه را در شکل گیری وحدت ملی در ایران اوایل دوره صفوی (907-985 ه.ق) را با شیوه پژوهش تاریخی از نوع توصیفی-تحلیلی بررسی کند.
noormags.ir