فضای آشفته سیاسی و ترکیب اجتماعی و فرهنگی ناهمگون سرزمین آناتولی، همواره پذیرای پیروان ادیان و مذاهب گوناگون بوده است. تهاجم مغول و پیامدهای سیاسی اجتماعی ناشی از آن، فضای فکری ومذهبی آشفته و در عین حال، آزادی را برای پیروان مذاهب و نحله های مختلف، نظیر تشیع و تصوف که تا پیش از آن آزادی عمل چندانی نداشتند، فراهم نمود. در آناتولی از قرن هفتم به بعد، تصوف در نتیجه شرایط آشفته اجتماعی، تشویق مغولان و مهاجرت برخی از بزرگان تصوف به این سرزمین، به شکل بی سابقه ای گسترش یافت و به علت وجود برخی زمینه های مشترک و ورود گسترده غلات شیعه به طریقت های صوفیانه، با تشیع درآمیخت. موضوع این پژوهش بررسی اوضاع دینی سرزمین آناتولی با تأکید بر وضعیت تشیع و تصوف و رابطه این دو مسلک با یکدیگر است که با هدف آگاهی از عقاید و باورهای مذهبی رایج در میان ترکمانان این منطقه و نقش آن ها در همگرایی آنان و نیز رهبران طریقت صفویه صورت گرفته است.
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/ 10896