ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن، در ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﻋﺼﺮ ﺻﻔﻮی ﺳﺎل ﻫﺎی 1100 – 1080ق. ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﯾﮑﯽ از آن ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ، اﺗﺨﺎذ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ و دوراﻧﺪﯾﺸﺎﻧﻪ از ﺳﻮی دوﻟﺖ وﻗﺖ اﺳﺖ. از آن ﺟﻤﻠﻪ، ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﺎ روﺳﯿﻪ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﻨﺶ زداﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎن ﺷﻤﺎﻟﯽ و ﻏﺮﺑﯽ. اﯾﻦ روﯾﮑﺮد، ﺑﻪ ﻣﻮازﻧﻪ در رواﺑﻂ اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﺎ ﻗﺪرت ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﯾﺎری رﺳﺎﻧﺪ و ﻣﻮﺟﺐ روﻧﻖ اﻗﺘﺼﺎدی اﯾﺮان ﻧﯿﺰ ﮔﺮدﯾﺪ. روﯾﮑﺮد دوﻟﺖ اﯾﺮان در اﯾﻦ دوره، در رواﺑﻂ ﺧﺎرﺟﯽ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻮد و از اﯾﻦ رو در ﺑﺮاﺑﺮ اﺻﺮار روس ﻫﺎ ﺑﺮای اﺗﺤﺎد ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﺮد؛ زﯾﺮا ﺑﺮای ﺧﻮد، روﺳﯿﮥ ﻗﻮی را ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺘﺮ از ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، وزﯾﺮ اﻋﻈﻢ وﻗﺖ اﯾﺮان ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﻨﻄﻘﯽ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮد در اﺗﺤﺎد ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎ روس ﻫﺎ ﻋﻠﯿﻪ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ، از دﻟﺴﺮدی ﻫﻤﺴﺎﯾﮥ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ. ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﺴﺒﯽ اﯾﺮان ﺑﺎ اﺳﺘﺮاﺗﮋی ﺗﺠﺎری روﺳﯿﻪ، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮش اﻣﻨﯿﺖ ﻣﺮزﻫﺎی ﺷﻤﺎﻟﯽ اﯾﺮان، ﻓﻮاﯾﺪ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﺘﻌﺪدی ﻧﯿﺰ در ﺑﺮداﺷﺖ. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻨﯿﺎدی و ﻧﻈﺮی اﺳﺖ و در آن، ﺑﺮای ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت و ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ، از اﺳﻨﺎد و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺤﺘﻮا و روﯾﮑﺮدی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ - ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.
noormags.ir