سبک اصفهانی(هندی) در دوره ی صفویه موضوع سخن ما در مورد سبک اصفهانی(هندی) در دوره ی صفویه است. از این سبک به راحتی نمی توان گذشت چرا که مشاجره ی اهل فن بر سر آن هنوز به پایان نرسیده است و هر کدام نظریه های ضد و نقیضی در این باره مطرح می کنند. برخی آن را بسیار سست و کم مایه دانسته و در عوض عده ای آن را چنان ستوده اند که صائب-مظهر این سبک- را هم ردیف و گاهی برتر از حافظ شیرازی خوانده اند. البته سخن ما در اینجا بر سر صحت و سقم این مطالب نیست و سر آن هم نداریم که در عرصه ی ادبیات وارد شویم. چرا که نه تنها تخصص و شناخت آن را نداریم. بلکه بررسی این موضوع از حوصله ی این مختصر نیز خارج است. مراد ما در اینجا آن است که با دیدی تاریخی و البته با نگاهی گذرا صرفن نظاره گر ردپای تاریخ در میان تحلیل های ادبی این دوره باشیم و چون چراهای سبک شناسی را به اهل ادب واگذاریم که البته برای این امرخود را از بررسی عوامل تاریخی، اجتماعی و سیاسی که باعث پیدایی این سبک شد.