ساخت قلعه در نواحی مختلف ایران سابقه‌ای طولانی دارد.مردم برای دفاع از موجودیت خود و پادشاهان و سلاطین به منظور حفظ سرزمینهای خود، به ساختن قلعه می‌پرداختند. قلعه یا دژ، فقط پایگاه دفاعی و نظامی نبوده، بلکه محل مناسبی برای نگهداری زندانیان مجرمین سیاسی و گاه برای نگهداری گنجینه‌های شاهان بوده است. یکی از قلعه‌های معروف در عصر صفویه، قلعه قهقهه بود که هم زندان معروف صفویان و هم محل نگهداری خزاین برخی از فرمانروایان این سلسله بوده است.ویژگی عمده این قلعه، استواری و تسخیرناپذیری و موقعیت خاص منطقه‌ای بوده است.این قلعه در ناحیه قراجه داغ(ارسباران)آذربایجان برفراز کوهی رفیع واقع‌شده و در عصر شاه طهماسب اول صفوی، یکی از پررونق‌ترین اعصار خود را گذرانده است.از معروفترین زندانیان این قلعه، القاص میرزا، اسماعیل میرزا(شاهر اسماعیل دوم)، سام میرزا (برادر شاه طهماسب)و خان احمد گیلانی(حاکم گیلان)را می‌توان نام برد.روش تحقیق در این مقاله به صورت کتابخانه‌ای و تطبیق و تحلیل منابع موجود، به خصوص منابع اصلی بوده است.در این تحقیق تاریخی پس از جمع‌آوری اطلاعات لازم براساس روابط علت و معلولی، به سازماندهی اطلاعات و تجزیه و تحلیل و سرانجام استنتاج آنها پرداخته شده است.