تأسیس دولت صفویه در سال 907 قمری، رقابت شدید سیاسی و مذهبی بین ایران و عثمانی ایجاد کرد و طی حاکمیت صفویان، تنش های متعددی میان آنان رخ داد و این رقابت ناسالم، پی آمدهای ناگواری را برای دنیای اسلام رقم زد.سلسله صفوی، دولتی با آرمان های مذهبی تشکیل داد و ابتدا بر بخش نسبتا کوچکی از ایران حکم می راند، اما به سرعت دامنه نفوذ سیاسی و معنوی خود را در نقاط دیگر گسترش داد و این گسترش برای همسایه غربی ایران (دولت عثمانی) که می‌خواست تا قلب اروپا را تصرف کند، نگران‌ کننده بود.‌ در این مقاله، زمینه ها و عوامل ایجاد تنش فرهنگی - مذهبی بین صفویه و عثمانی بررسی می شود.‌ در این زمینه، نقش عالمان و نظامیان در ایجاد تنش و پرهیز از جنگ و درگیری میان دو دولت مسلمان، بسیار مهم بود.نتیجه این مقاله، می تواند در زمینه وحدت و انسجام میان فرقه های مختلف اسلامی و دولت های آنان و پی-آمدهای ناخوش آیند تقابل و تنش بین مسلمانان، الگوی تاریخی مناسبی باشد تا با استفاده از آن، برای ایجاد وحدت و هم گرایی بین دولت های اسلامی، اقدامات و برنامه های بایسته ای تدبیر شود